Κώστας Χατζηχρήστος «Μην συγκρίνεστε με κανέναν- χαρείτε την ζωή»

Ο Κώστας Χατζηχρήστος Athletic Development Coach at CSKA Moscow μιλά στην ομάδα του Your Therapist~

-Πείτε μας μερικά λόγια για την προσωπική σας διαδρομή. Από φοιτητής στην Αθήνα, στα χρονια στην Αμερική και τώρα γυμναστής στην πρωταθλήτρια Ευρώπης CSKA Μόσχας. Σίγουρα μια διαδρομή με μεγάλο ενδιαφέρον… 

Καταρχήν, ευχαριστώ για την φιλοξενία!

Ξεκίνησα με όνειρο να γίνω επαγγελματίας μπασκετμπολίστας, όπως πολλά άλλα παιδιά της «γενιάς του 87». Εάν και ξεκίνησα το μπάσκετ στα 15 μου, σχετικά μεγάλος δηλαδή, κάνοντας μεγάλη προσπάθεια έφτασα να παίζω στην Β Εθνική. Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι δεν ήμουν αρκετά καλός για να παίξω σε μεγαλύτερο επίπεδο και άρχισα παράλληλα να σκέφτομαι το μέλλον. Ταυτόχρονα δε με την καριέρα μου φοιτούσα και στο ΤΕΦΑΑ Αθηνών και πάντα είχα στο μυαλό μου να συνεχίσω τις σπουδές μου. Πίστευα ότι θα γίνω προπονητής μπάσκετ μόλις τελειώσω. 

Όμως το καλοκαίρι του 1994 διοργανώθηκε άλλο ένα μεγάλο σεμινάριο προπονητών από τον Σύνδεσμο Ελλήνων Προπονητών, στο οποίο συμμετείχα σαν παίκτης στην ομάδα επίδειξης (την ομάδα που χρησιμοποιούν οι ομιλητές για να δείξουν τα συστήματά τους). Εκεί είδα για πρώτη φορά ζωντανά έναν Αμερικάνο γυμναστή (strength and conditioning coach) τον Mark Grabow και ενθουσιάστηκα από τον τρόπο δουλειάς του. Πραγματικά με ενέπνευσε να γίνω κι εγώ γυμναστής εξειδικευμένος στο μπάσκετ. Μέχρι τότε στην Ευρώπη, οι γυμναστές ήταν προπονητές στίβου. Από εκείνη τη στιγμή κατάλαβα τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου. 

Μόλις τελείωσα και το στρατό, έφυγα για το μεταπτυχιακό μου στο University of Texas. Ήταν μια περίοδος γεμάτη εμπειρίες, ταξίδια για επιμόρφωση, γνωριμίες, αλλά και πολύ δουλειά. Τεράστια εμπειρία σε όλα τα επίπεδα. Ήταν κάτι που μου σημάδεψε, μου άλλαξε τη ζωή.  

Στη συνέχεια δούλεψα στο NCAA (Κολεγιακό Πρωτάθλημα) σαν γυμναστής της ομάδας μπάσκετ του University of Georgia.

Πριν την ΤΣΣΚΑ και τη συνεργασία με τον Δημήτρη Ιτούδη, είχα μια δεκαετή πορεία στο Ελληνικό μπάσκετ, δουλεύοντας στον Ολυμπιακό και Πανιώνιο. Ταυτόχρονα, δούλευα και με αθλητές πολλών αθλημάτων μεμονωμένα, διοργάνωνα σεμινάρια και γενικότερα ήμουν πολύ ενεργός στον χώρο της προπονητικής. 

Τέλος, όλη αυτή η δραστηριότητα οδήγησε στην ίδρυση το 2012 του Performance22Lab στο ΟΑΚΑ, ενός χώρου που συνδυάζει την αποκατάσταση με την άσκηση. 

-Με όλη αυτή την εμπειρία που έχετε, έχοντας συνεργαστεί με τόσους κορυφαίους αθλητές και κορυφαίες προσωπικότητες, ποιο θα λέγατε πως είναι το κοινό χαρακτηριστικό, εάν υπάρχει, που έχουν όλοι αυτοί που τους κάνει ινδάλματα για τόσους άλλους;

Δεν νομίζω ότι μπορούμε να απομονώσουμε ένα και μόνο χαρακτηριστικό. Όμως, οι αθλητές/αθλήτριες που φτάνουν σε αυτό το επίπεδο συνδυάζουν τον αθλητικό εγωϊσμό με την ψυχική δύναμη να υπομένουν τις δυσκολίες και να δουλεύουν ακατάπαυστα. Γιατί πολλοί ταλαντούχοι αθλητές θέλουν να κερδίσουν, αλλά λίγοι, ελάχιστοι το συνδυάζουν με την ατελείωτη δουλειά που απαιτείται για να προετοιμαστούν για τη νίκη. Κι όταν λέω νίκη εννοώ πρωτάθλημα. Να φτάσεις στην κορυφή. Επίσης, λίγοι αντέχουν την τεράστια ψυχολογική πίεση του να ηγείσαι μιας ομάδας που τραβάει τα φώτα της δημοσιότητας κι έχει στην σύνθεσή της μεγάλες προσωπικότητες. 

-Ουσιαστικά η προσέγγισή σας πάνω στο κομμάτι της εκγύμνασης είναι ένας ολιστικός συνδυασμός επιστήμης και άθλησης. Πόσο έχει αλλάξει αυτός ο συνδυασμός τον τρόπο που ένας επαγγελματίας αθλητής γυμνάζεται στις μέρες μας συγκριτικά με έναν αθλητή ίδιου επιπέδου μια εικοσαετία πίσω; Και πως θα μπορούσε να εξελιχθεί μελλοντικά; 

Η προσέγγιση στην προπόνηση έχει αλλάξει δραματικά. Και οι ίδιοι οι αθλητές είναι πολύ πιο συνειδητοποιημένοι από ότι τα προηγούμενα χρόνια. Προσέχουν περισσότερο την ζωή τους και φροντίζουν περισσότερο το σώμα τους. Εμείς από την πλευρά μας προσπαθούμε να τους τονίσουμε την αξία του να σκέφτονται ότι είναι αθλητές 24 ώρες (24 hour athlete) και ότι οτιδήποτε κάνουν στις ελεύθερες ώρες του (επιλογές φαγητού, ύπνου κτλ) θα τους επηρεάσει στο γήπεδο. 

Η δική μου προσέγγιση είναι όντως «ολιστική» με την έννοια ότι το σώμα αποτελείται από τις ανατομικές δομές του (μύες, οστά κτλ), τη βιοχημεία του, αλλά και το πνεύμα. Τίποτα από αυτά δεν λειτουργεί από μόνο του. Το ανθρώπινο σώμα είναι ένα σύστημα και όπως όλα τα συστήματα, τα μέρη συνεργάζονται και παράγουν ένα σύνολο μεγαλύτερο από το άθροισμά τους. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι δίνουμε προσοχή στο κάθε κομμάτι ξεχωριστά, αλλά σημασία έχει το πως όλο αυτό μεταφράζεται σαν απόδοση στο γήπεδο. Η επιστήμη έχει προχωρήσει πολύ και η φροντίδα που παίρνουν οι αθλητές νομίζω ότι είναι σε υψηλότερο επίπεδο από ποτέ. Βέβαια, εξαρτάται από το επίπεδο και την οργάνωση της κάθε ομάδας. Εγώ μιλάω κυρίως για το επίπεδο πρωταθλητισμού. 

-Οι σοβαροί τραυματισμοί μάλλον είναι αναπόφευκτοι στον πρωταθλητισμό. Είναι δυνατόν ένας αθλητής να επανέλθει στο 100% της κατάστασης, πνευματικά και σωματικά, που ήταν πριν από ένα τέτοιο συμβάν; 

Δυστυχώς είναι. Μπορεί να γίνουν ενέργειες για τη μείωση της συχνότητας και της σοβαρότητας των τραυματισμών, αλλά δυστυχώς αποτελούν την αρνητική πλευρά του πρωταθλητισμού. Μετά από κάποιον σοβαρό τραυματισμό πιστεύω ότι είναι δυνατή η επαναφορά στο ίδιο ή και σε καλύτερο επίπεδο. Εξαρτάται από την σοβαρότητα και το είδος του τραυματισμού, αλλά και τη βιολογία και ψυχολογία του ίδιου του αθλητή. Εάν το κάθε βήμα γίνει σωστά (χειρουργείο, εάν χρειάζεται, σταδιακή αποκατάσταση, ψυχολογική υποστήριξη) τότε τα αποτελέσματα μπορεί να είναι εντυπωσιακά. Η αντιμετώπιση ενός σοβαρού τραυματισμού θέλει υπομονή, επιμονή, δουλειά και εξειδίκευση. Πάνω από όλα, πρέπει ο ίδιος ο αθλητής/αθλήτρια να πιστέψει στην ομάδα της αποκατάστασης και να συμμετάσχει ενσυνείδητα και χωρίς αμφιβολία στο πρόγραμμα. 

-Είστε ο ιδρυτής του Performance22Lab. Τι ακριβώς μπορούμε να βρούμε σε αυτόν τον χώρο, σε ποιους απευθύνεστε και ποιοι είναι οι κύριοι τομείς δραστηριότητας; 

Τα χρόνια που βρισκόμουν στην Ελλάδα, εκτός από την ενασχόλησή μου με τις επαγγελματικές ομάδες, γύμναζα και αθλητές από διάφορα αθλήματα μεμονωμένα.  Αυτό με οδήγησε στην ίδρυση, αρχικά του δικού προπονητικού χώρου στο ΟΑΚΑ το οποίο ήταν προσαρμοσμένο στις ανάγκες των αθλητών. Όμως ακριβώς επειδή πιστεύω ότι μόνο με την σύμπραξη γυμναστή-φυσικοθεραπευτή και ιατρού μπορεί ένας αθλητής να πάρει ολοκληρωμένη υπηρεσία, συμπράξαμε με τους τωρινούς μου συνεργάτες και μετασχηματίσαμε το P22Lab σε ένα κέντρο που προσφέρει θεραπευτική άσκηση, αποκατάσταση και μια πιο συνολική φροντίδα της υγείας. Η συνύπαρξη κάτω από την ίδια στέγη όλων αυτών των υπηρεσιών βοηθά στη δημιουργία μιας ενιαίας φιλοσοφίας αντιμετώπισης και μιας αρμονικής συνεργασίας του ασθενούς και της ομάδας άσκησης-θεραπείας, είτε κάποιος είναι αθλητής είτε όχι. Οι υπηρεσίες προσφέρονται σε όλους! 

-Οι περισσότερες αθλητικές δραστηριότητες έχουν διακοπεί λόγω της συνθήκης του COVID-19 που διανύουμε. Αυτή η παυση, Ποσο μπορεί να επηρεάσει την απόδοση των αθλητών όταν ξεκινήσουν οι διοργανώσεις και ποσο επικίνδυνο είναι να έχουν μελλοντικους τραυματισμούς εάν δεν προσέξουν αυτό το διάστημα; 

Είναι σχεδόν αδύνατο να μην τους επηρεάσει, γιατί εκ των πραγμάτων δεν θα τους δοθεί πιστεύω ο απαιτούμενος χρόνος για να προετοιμαστούν σωστά. Με βάση την σημερινή του αποχή, πιστεύω ότι θα χρειαστούν τρεις με τέσσερις εβδομάδες μέχρι να έλθουν στην επιθυμητή φυσική κατάσταση. Αυτήν την περίοδο πρέπει να κάνει ο καθένας αυτό που μπορεί, να γυμνάζεται σπίτι ή έξω, να προσέχει το φαγητό και την ψυχική του υγεία. 

Όταν επιτραπεί η επανέναρξη του αθλητισμού, η προπόνηση πρέπει να είναι πολύ προοδευτική και ήπια στην αρχή. Όπως είπα, θα χρειαστεί χρόνος και υπομονή. 

-Πως αντιλαμβάνεστε την έννοια του ευ ζην; 

Το να ζει κανείς έχοντας εσωτερική ηρεμία και καλή υγεία. Η εξωτερική εμφάνιση δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία για μένα. Η συναισθηματική ισορροπία για να αντέχει κανείς στις αντιξοότητες και να ζει χωρίς ενοχές είναι εξ ίσου σημαντικό. 

-Αν μπορούσατε να βάλετε σε σειρά σημαντικότητας τα εξής: DNA, νοοτροπία, τύχη, επιμονή, στόχος, πειθαρχία. Ποια θα ήταν αυτή η σειρά και γιατί στην εξέλιξη ενός αθλητή;

Όπως είπα και παραπάνω, η πειθαρχία να κάνει κανείς αυτό που πρέπει, είτε είναι σε καλή διάθεση είτε όχι, είτε είναι κουρασμένος ή ξεκούραστος, είναι για μένα το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό. Μετά είναι η επιμονή, το να μην τα παρατάς ποτέ, μετά η νοοτροπία, το να είναι κάποιος δεκτικός στην κριτική, να είναι καλός συμπαίκτης (σε ατομικό άθλημα, να συνεργάζεται με το team του) και φυσικά χρειάζεται και τύχη. Το DNA, δηλαδή το ταλέντο και σωματικά προσόντα είναι απαίτηση, αλλά δεν είναι το πιο σημαντικό. 

-Τέλος σε όλους όσους διαβάζουν αυτή τη συνέντευξη αλλά δεν αθλούνται, πως θα τους παρακινούσατε να ξεκινήσουν κάποια δραστηριότητα; 

Θα τους έλεγα να βγουν από το σπίτι και να ξεκινήσουν από ένα απλό περπάτημα. Η κίνηση και ιδιαίτερα η κίνηση στη φύση είναι το καλύτερο αγχολυτικό. Να βρουν τις δραστηριότητες που τους αρέσουν, τους ανθρώπους με τους οποίους θα τις κάνουν μαζί (πάντα είναι καλύτερο να μοιράζεσαι τις εμπειρίες σου) και να μην ακολουθούν τα απατηλά πρότυπα τελειότητας. Να μην συγκρίνονται με κανέναν και να χαρούν την ζωή. 

Μοιράσου αυτό το Άρθρο στο:

Share on facebook
Share on linkedin
Share on print